یاد مدرسه بخیر! چه بچه های
خوبی، چه معلم های خوبی! ازته دل می گم یادشون بخیر...

اون روز ها همه با هم درس می
خوندیم، مثل امروز نبود که اگه درس می خونی بهت می گن خر خون!! باید از ترس اینکه
گیر ندن که چرا درس می خونی، خوابگاه نری یا باید جزوه رو دفترچه کنی تا کسی نگه
که داری درس می خونی!!! این از دانش جو ها.

اساتید هم که دیگه نمی خواد
ازشون تعریف کنی. همون معلم های که قبلا تو مدرسه ها بودن و بچه ها رو تنبیه بدنی
می کردن یادشون بخیر...

نمی گم کارشون درست بود ولی
بهتر از بعضی اساتید هستند که تمام اصول و اساس نظام ما رو به باد می گیرند. او
دزد است، چرا که به جای تدریس ...... می ....... . دانش جوی بی خبر از همه جا سخن او را می شنود و می پذیرد، و اگر بعد از صد سال
میدانی برای بحث پیدا شد از اندیشه های آن  استاد از خدا بی خبر دفاع می کند.

کاش... کاش همان ناظم های
خودمان را با خود به دانش گاه آورده بودیم. نه اینکه یاد بگیرند، بلکه اینجا هم
ناظم شوند. چون مانند ناظم های ما نیستند. ناظم های ما کاری با اساتید ندارند، آن
ها سوژه های راحتی به نام دانشجو دارند. البته ناظمان ما توانمندند. با وجود
تذکرها و تهدیدها به این امل های به ظاهر طالب علم(خدا می داند طالب چه!!) هنوز هم
آزادانه می چرخند.

حال وظیفه ی من و شما که می
دانیم میدان دست کیست، چیست؟

بله این است که با تلاش شبانه
روزی و جدی خود(نه زبانی)، درس بخوانیم و استاد شویم و اجازه ندهیم کشور عزیزمان
ایران به دست نااهلان بیافتد.

تفکر کنیم که چرا... !!!